Waar activisme ooit beschouwd werd als een factor van sociale vooruitgang, wordt het tegenwoordig vaak herleid tot louter de uitdrukking of zichtbaarheid van standpunten en belangen van het ‘kiesvolk’. Onder welke voorwaarden kunnen ngo’s en vakbonden meer bereiken dan puur symbolische en rituele massabijeenkomsten, door de hoop op een radicale sociale verandering nieuw leven in te blazen?