In de jaren negentig veroorzaakte het neoliberalisme een diepe crisis in Argentinië. Vanuit de basis weerklonk het verzet op de meest uiteenlopende wijzen: fabrieksoptredens, poëzie in tehuizen en films in de sloppenwijken. Deze vernieuwende uitdrukkingsvormen blazen het vernielde opnieuw leven in en effenen het pad voor sociale participatie.